Gert-Jan Theunisse droomde ervan. In 1988 was zijn droom al een beetje uitgekomen in Alpe d’Huez, Gert-Jan eindigde tweede achter zijn grote vriend en ploegmaat Steven Rooks. Dit jaar bereikte zijn delirium nieuwe hoogten. Hij hoopte op dezelfde plek te triomferen met de bolletjestrui van de beste klimmer op zijn rug. Volle supportersbussen waren uitLees meer ⟶
21 bochten & Alpe D’Huez
14 juli 1988 – Hup Holland Hup !
Greg LeMond en Steven Roche, de laatste 2 winnaars zijn in 1988 afwezig wegens gezondheidsredenen. Fignon lijkt niet in vorm, net als Jean-Francois Bernard, slachtoffer van een zware val in de Ronde van Italië. Wie zou dan de Tour kunnen winnen ? Sean Kelly, niet echt een klimmer of Andrew Hampsten, winnaar van de GiroLees meer ⟶
21 juli 1986 – Ploegmaats samen in de aanval
21 juli 1987 zal vooral herinnerd worden als een Spaanse feestdag. Frederico Echave, overlevende van een ontsnapping gevormd door Claude Criquelion, Denis Roux, Gilles Mas en Bouvatier, behaalde een formidabele prestatie door de terugkeer van het “Grote” peloton te trotseren. Echave was er op de Côte de Laffrey vandoor gegaan en reed een voorsprong bijLees meer ⟶
21 juli 1986 – Ploegmaats samen in de aanval
In juli 1985 schreef Bernard Hinault geschiedenis door zijn 5e Tour de France te winnen. Zijn runner-up en teamgenoot, de Amerikaan Greg LeMond, nam in de slottijdrit wijselijk genoegen met een ritzege. In deze Tour leek hij echter perfect in staat om te concurreren, en zijn baas verslaan. Maar hij had het opgegeven en beperkteLees meer ⟶
16 juli 1984 – Radio Caracol uit de bol
De Tour maakt ook volkshelden. Zo werd Luis Herrera er één. De Colombiaan ‘Lucho’ reed zich die dag naar de roem, nadat hij Laurent Fignon uit de wielen reed op Alpe d’Huez. Fignon was al heel gelukkig dat hij de rasklimmer was kunnen volgen, hij zou immers ook definitief de gele trui pakken. Bernard HinaultLees meer ⟶
14 juli 1982 – Geen gram teveel aan de fiets van Beat Breu
Joop Zoetemelk werd plots een aanvaller. De ondertussen 35-jarige coureur, die vooral in de Belgische pers vaak werd afgeschilderd als wieltjeszuiger, demarreerde tijdens de 16e etappe onverwacht aan de voet van de 14 km lange klim naar de top. Maar l’Alpe d’Huez kreeg niet voor de zesde keer een Nederlandse winnaar. De kleine Zwitserse klimmerLees meer ⟶
18 juli 1983 – Winnen of Bernaudeau ?
Peter Winnen (TI-Raleigh) maakt aan de voet van de klim deel uit van een groep van zes renners : ploegmaat Gerard Veldschoten, de Fransen Jean-Rene Bernaudeau, Raymond Martin, Dominique Arnaud en de Italiaan Elfio Vandi. Al snel blijven alleen Winnen en Bernaudeau, de hoop van de Fransen over. Ondanks een poging van Winnen om zijnLees meer ⟶
15 juli 1979 – De brute kracht van Joachim Agostinho
In de Tour de France van 1979 zou in Alpe d’Huez 2 maal de finish liggen, dankzij een last minute wijziging. Oorspronkelijk was er maar één passage geprogrammeerd, de etappe Vars-L’Alpe d’Huez. Maar 3 weken voor de start van de Tour werd de etappe afgelast omdat de badplaats Vars niet langer de middelen had omLees meer ⟶
16 juli 1978 – De dubbel voor Hennie Kuiper en het peertje van Pollentier
Hennie Kuiper droomde van een dubbel op Alpe d’Huez, maar daar dacht Michel Pollentier anders over. Pollentier, een klimmerstype dat zijn zinnen gezet had op de bolletjestrui, kwam als eerste boven op de Col de Luitel en zag niemand meer in zijn zog. Hij besloot dan maar door te zetten. Hij zou niet meer teruggepaktLees meer ⟶
4 juli 1976 – Remake na 24 jaar
Exact 24 jaar zou het duren vooraleer de Tourbazen het weer aandurfden om nog eens een beklimming van Alpe d’Huez op het programma van de Tour te zetten. Het zou een schitterend duel moeten worden tussen Eddy Merckx en de Franse legende Bernard Thévenet. Thévenet was er in 1975 in geslaagd de Kannibaal te verslaan,Lees meer ⟶